“Ο,τι είπα, το έκανα”, αναφέρει σε πρόσφατη συνέντευξή του ο κ. Κωνσταντέλλος. Και προσθέτει: “όταν ξεκινάς έναν σχεδιασμό και τον προχωράς σε ένα πολύ καλό σημείο και υπάρχει κι άλλο πεδίο το οποίο χρήζει παρέμβασης, θέλεις να τον ολοκληρώσεις”.
Αφενός, πράγματι, ό,τι είπε – στους φίλους του επενδυτές, μικρούς και μεγάλους – το έκανε: η μαρίνα του Αστέρα κοντεύει να συναγωνίζεται το λιμάνι του Πειραιά. Ένα μπάνιο σε δημοτικής ιδιοκτησίας παραλία κοστίζει στον δημότη 40 ευρώ. Τα τραπεζοκαθίσματα της πλατείας της Βούλας κοντεύουν να φτάσουν στο Ασκληπιείο. Ό,τι ανήκει στον Δήμο είναι αντικείμενο καιροσκοπικών επενδύσεων ενώ όπου ο Δήμος δεν έχει κατ’ αρχήν λόγο (π.χ. Voula project, εκκλησιαστική περιουσία Βουλιαγμένης), υπάρχει πάντα για τον δήμαρχο πρόσφορο έδαφος αντι-επενδυτικού λαϊκισμού.
Όπου δηλαδή μας πέφτει λόγος, τα δίνουμε όλα χωρίς ανταλλάγματα και αντισταθμίσεις, χωρίς μέριμνα για τα συμφέροντα της πόλης και των δημοτών. Όπου δεν μας πέφτει λόγος, κουνάμε το δάχτυλο με κάλπικη οικολογική ευαισθησία.
Αφετέρου, ο σχεδιασμός του κυρίου δημάρχου αποδεικνύεται ιδιαίτερα… μακροπρόθεσμος. Δίνει “παράταση” στην υλοποίηση των “υποσχέσεών” του για να εξασφαλίσει, στο όνομα της συνέχειας, άλλη μία θητεία. Φυσικά, για τους “σχεδιασμούς” του, την αποτυχία ή την καθυστέρηση τους, δεν φέρει ο ίδιος καμμία ευθύνη. Φταίει η περιφέρεια, το υπουργείο, οι ιδιώτες, η αντιπολίτευση κ.λπ. Εκείνος, μετά από 10 χρόνια, απλώς θέλει χρόνο: πώς αλλιώς θα έχτιζε άλλωστε το δημόσιο προφίλ του με όχημα το αξίωμα του δημάρχου της ομορφότερης περιοχής της Αττικής;
Κουράσατε, κύριε Δήμαρχε.